Diario de... Basilio Galindo Prieto.

22.10.12

Hoy, desde Entrenabike, estrenamos nueva sección llamada "Diario de..."  que nos acercará a una visión optimista y real del ciclismo que nosotros practicamos. Como sabemos, no son buenos tiempos para el ciclismo tanto profesional debido a los grandes escándalos que están ocurriendo en esta última década como  amateur ya que debido - entre otros, a la crisis económica - está existiendo una pérdida de confianza y apoyo por este deporte que tanto beneficio puede llegar a tener a nivel personal y deportivo desde todos los ámbitos posibles. 

Así que, hemos pensado aportar nuestro "granito" de arena con una sección más informal de lo habitual, reflejando aquellas historias que pueden llegar a emocionarnos, experiencias únicas de personas que agradecen a este maravilloso deporte su contribución por ser mejores personas y deportistas. Y en este caso, tenemos el honor de inaugurarlo con un amigo personal del Blog, Basilio Galindo, una historia que he podido observar de cerca y repleta de admiración a través del deporte y del propio sacrificio. Todo un honor contar con él. 

Un saludo. 

Pedro Conesa. 

_________________________________________________________________________________

"Hola compañeros, os voy a contar el día que cambió mi vida,  todo empezó un día a finales de 2008, cuando mi padre me compró una bicicleta baratísima de MTB. En ese momento de mi vida yo era un pesado chico de unos 16-17 y unos 90kg de peso que se pasaba el día comiendo y jugando a la videoconsola,  y empecé a cambiar mis hábitos para hacer desaparecer mis complejos, o simplemente no se porqué empecé exactamente pero algo me llenaba de curiosidad.

Basilio antes de practicar ciclismo

Una tarde iba yo con mi mochila al hombro enfilando una cuesta en el Cabezo Gordo, una montaña cercana a mi pueblo, Dolores de Pacheco, y cuando llegué arriba me encontré a tres chicos de mi instituto, que no sabía que eran ciclistas, así que me hice amigo de ellos y poco a poco me fui enganchando a este deporte, empecé a salir con un grupo de MTB de gente de cicloturista (nunca los olvidaré), seguí dándole a los pedales y empezó mi preocupación por mi peso, o mejor dicho, mi principal meta, porque en unos cuatro meses, estuve llevando una dieta muy saludable, ya que no comía casi nada y entrenaba todas las tardes.

 - 2009 -

Así, me compré mi primera bicicleta de carretera, una vieja Massi con los cambios en el cuadro, y en esos cuatro meses bajé casi 20kg de peso, quedándome en unos 70kg, cuando empecé con la carretera, me dí cuenta de que era lo que de verdad me gustaba, así que decidí comprarme otra bici mejor, pero no tenía dinero suficiente, asi que empecé a trabajar en el campo cogiendo pimientos y ahorré 300€ para comprarme una Giant de segunda mano, con ella empecé a entrenar duro y a salir con grupetas de cada vez más alto nivel ,  y al poco tiempo, José, el entrenador del CC. Roldán  me ofreció correr con su equipo una Interclub por el campo de Cartagena, donde seguí conociendo amigos y compañeros, carrera a carrera me iba haciendo cada vez más ciclista.

Seguí disfrutando del ciclismo y entrenando, mi cuerpo iba cambiando también a base de esfuerzo y cada vez me encontraba más fuerte y con más vitalidad, mi vida cambiaba, encontraba algo por lo que luchar que me hacía realmente feliz, dar pedales, ahí encontraba la verdadera felicidad.

Seguí sumando kilómetros y en el verano de 2009 me convertí en un chiquillo de 18 años flaco, fino pero no estaba fuerte del todo.Unos meses después me empecé a tomar más en serio los entrenamientos, de cara a una carrera, la subida de la Cresta del Gallo, mi carrera favorita, en dos meses me mentalicé para ello y la entrenaba con ilusión y dedicación, era de mis primeras carreras y quedé en el puesto 9º, para mí era todo un logro ganar a compañeros que estaban más fuertes que yo supuestamente.


Basilio en una de sus primeras participaciones a Cresta del Gallo


- 2010 -

Ese año afronté la pre-temporada con ganas y con la compañía de dos grandes amigos que me ayudaron/formaron en todo lo que pudieron y al empezar la temporada, me llamó Pablo Bueno, de la revista Ciclismo a Fondo y me hizo una entrevista sobre mi caso, precisamente la foto con Pedro Conesa, una de las mejores personas que conozco y que conocí unos años antes.


En la Revista Ciclismo a Fondo
Ese año 2010 decidí buscarme la vida y algún equipo para correr más en serio, aunque yo no tenía ni idea, así que con la ayuda de un compañero empecé en el CC Paco López, un equipo Máster de Petrer(Alicante), para disputar la Interclub de Vinalopó, mi participación no fue del todo buena, debido a mi poca fortaleza como ciclista y desconocimiento de las carreras, aunque yo iba a todas con ilusión y me dirigía cada fin de semana en soledad buscándome la vida, me iba dando cuenta de que nadie de mi alrededor me iba a ayudar en lo que al ciclismo se refiere.

Mi recompensa al trabajo ahorrado
Con el tiempo también me dí cuenta de que necesitaba una bicicleta con mejores prestaciones, así que, sin la ayuda de nadie, como casi siempre, me la compré con lo que ahorraba cogiendo pimientos y melones en el campo. Continuaba el año 2010 y mi mente también cambiaba, cada vez me gustaba más el ciclismo, e iba alternándolo con el trabajo, que compartía con mi padre y mi hermana, viéndome obligado a entrenar por las noches entre semana, en la oscuridad de la noche, en un polígono, con mi amigo, Pedro Antolinos. Ese año, afronté la Cresta del Gallo, mi ansiada carrera en categoría sub23 e hice 13º, fue agónica pero acabé contento de todas formas porque lo di todo. 


Con esa carrera cerré la temporada y comencé la pretemporada alternando trabajo, novia y ciclismo, así que hacía lo que podía y me veía obligado a entrenar en Caravaca de la Cruz, menos mal que allí tenía y sigo teniendo compañeros que pocas veces tengo el lujo de verlos. Pasé el verano entrenando duro con la Grupeta de Los Alcázares y la compañía de Alejandro Valverde y Luis León Sanchez en ocasiones, impregnándome cada vez más de ciclismo, ese año quedé en el puesto 9º en la Cresta del Gallo, tres puestos mejor que el pasado año.



-2011 - 2012

Pasa la pre-temporada y me toca volver a buscarme la vida en cuanto a equipos, así que buscando entre compañeros, consigo una plaza en Mr.Moon bikes, donde me sentía muy bien y ya era de los más fuertes en las carreras, ya lucía un buen nivel. A mediados de verano, decido dar el cambio definitivo a mi forma física y empiezo con una nutricionista, Marta Otalora, que haría de mi un ciclista más fuerte y que ha hecho que pegue un estirón en cuanto al ciclismo se refiere. Sigue mi preparación para la Cresta del Gallo y hago unos entrenamientos en Sierra Nevada (Granada) aprovechando las vacaciones del trabajo y haciendo entrenamientos específicos de escalada. Poco a poco, todos los esfuerzos estaban siendo recompensados.


Al final, y tras una carrera agónica logré acabar 3º en categoría sub23, llegando a meta justo detrás de mi compañero Antolinos. Poco después, y tras correr alguna carrera que otra más en la que consigo entrar en escapadas y hacer buenos puestos y llegar al tope de mi forma física, entro en pretemporada, en donde me encuentro en este momento, acompañado en ocasiones con mi compañero y pupilo Jesús Escribano, un chico con muchas ganas al que he decidido enseñarle todo lo que sé y llevarlo por el buen camino ayudándole en todo lo que me sea posible, este chico llegará muy lejos en el ciclismo.

Sacrificio y esfuerzo
Sigo alternando carretera con otros deportes como correr por montaña y mtb, siempre contando también con la compañía de Antolinos, con el que compartiré equipo en 2013, lo que me hace mucha ilusión y hace que esté deseando empezar a correr a su lado, de nuevo juntos sobre ruedas. Todavía me queda muchísimo trabajo y cada día estoy seguro que iré a más, mientras tanto toca seguir sumando kilómetros y continuar esforzándose.

Dicho todo esto,  recomiendo a todo el mundo que se inicie en el ciclismo y que encuentre la felicidad en lo que hace por mucho que cueste, porque a veces, algo tan simple como entrenar después de una larga y dura jornada de trabajo puede hacer que liberes la cabeza del estrés y que incluso caigas en depresión. Haces amigos, ganas salud psíquica y física, ¿Que más se le puede pedir a una bicicleta?

Pues yo encontré la verdadera felicidad en ella y continuaré fiel a ella y a la carretera mientras el cuerpo aguante.

Un saludo a todos los que están leyendo esto, os deseo lo mejor y que vuestra vida gire en torno al ciclismo, ¡ese gran deporte! "

Gracias, Basilio. 



Te puede interesar

1 comentarios

  1. thương nặng.

    Trong nháy m ắt một ngọc giản được Lục Thiên Tôn bóp nát ra, sau đó một hắc bào thân ảnh xuất hiện, hắc bào thân ảnh vừa tới, Nhạc Thành đã biến sắc.

    Chỉ thẩy lão giả hắc bào này tướng mạo lầm lẫm, khí thế tinh anh, tự tại trog hư không, khí phách cường hãn toát ra.
    dongtam
    mu private
    tim phong tro
    http://nhatroso.com/
    nhac san cuc manh
    tổng đài tư vấn luật
    http://dichvu.tuvanphapluattructuyen.com/
    văn phòng luật
    tổng đài tư vấn luật
    dịch vụ thành lập công ty
    http://we-cooking.com/
    chém gió
    trung tâm ngoại ngữ
    Nhạc Thành nhìn thấy lão giả này cũng biến sắc không phải là vì khí tức mạnh mẽ mà khí tức trên người lão không phải đấu khí, ma pháp mà chính là khí tức của tu chân giả, chẳng qua là ma đạo công pháp mà thôi.

    Vừa lúc đó, lão giả cũng nhìn chăm chú vào Âm Dương kiếm trận khổng lồ mà Nhạc Thành ngưng tụ, lão cười lớn lên mà nói:

    - khặc khặc, đúng là người tu chân, thật khó tưởng tượng được, cuối cùng ta cũng nhìn thấy một tu chân giả. hời trên người của lão nhân này ma khí tràn ngập, thân hình càng ngày càng tiến gần tới Âm Dương Kiếm, lão giả này vốn lạnh lùng bỗng nhiên nở ra một nụ cười quỷ dị.

    ResponderEliminar

1

1

2

2